Κυριακή, 22 Αυγούστου 2010
Στο όνομα της υπηρέτησης οικονομικών ολιγαρχικών συμφερόντων που υπηρετεί το Μνημόνιο...
ΑΦΗΣΤΕ ΗΣΥΧΗ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού *
Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι πολλές από τις διατάξεις του περιβόητου Μνημονίου πλήττουν ευθέως ζωτικής σημασίας περιουσιακά και κοινωνικά δικαιώματα Ελλήνων πολιτών ρητώς προστατευόμενα από το Σύνταγμα.
Δεν χωρεί επίσης αμφιβολία ότι αυτό τούτο το Μνημόνιο, ως διεθνής συνθήκη, καθώς και όλα τα παρακολουθήματα και παραρτήματά του κυρώθηκαν κατά παράβαση του Συντάγματος, δηλαδή χωρίς την απαιτούμενη και προβλεπόμενη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, η οποία ρητώς ορίζεται στην διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 28 του Συντάγματος. Επίσης, παραβιάστηκε το άρθρο 36 του Συντάγματος με την ανεπίτρεπτη εκχώρηση δικαιωμάτων της Βουλής στον Υπουργό των Οικονομικών.
Με την εφαρμογή του Μνημονίου επέρχονται και...
πολλές άλλες συνέπειες στην ελληνική έννομη τάξη με τις οποίες κλονίζεται η ασφάλεια του δικαίου, η οποία ασφάλεια δικαίου αποτελεί το κρηπίδωμα μιας ευνομούμενης κοινωνίας.
Tο ορθώς νομοθετείν συνέχεται αρρήκτως με την εγγύτητα, τη σχέση με την έννοια του δικαίου σε συγκεκριμένη στιγμή σε συνδυασμό με την κρατούσα στη δεδομένη εποχή κοινωνική ηθική. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, του μνημονίου, το «νομοθετείν» πόρρω αφίσταται από αυτή την ηθική και δικαϊκή αρχή. Να είναι αυτό συνέπεια μιας αμβλυμμένης περί δικαίου συνείδησης; Γιατί είναι δεδομένο ότι όσο αμβλυμμένη, ως προς την έννοια του δικαίου, είναι η συνείδηση, τόσο αφίσταται από τον πυρήνα της.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, θεσμικός θεματοφύλακας της νομιμότητας αλλά και των δημοκρατικών αξιών υπερασπιστής, συνεπικουρούμενος από πλειάδα καθηγητών της νομικής επιστήμης, συνταγματολόγων και όχι μόνο, κίνησε, ως είχε χρέος, την διαδικασία προσβολής αυτού του νομοσχεδίου, που αλλού; Ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης.
Σε αυτήν τη διαδικασία προσέφυγαν και πολλοί από τους έχοντες έννομο συμφέρον πολίτες αλλά και συλλογικοί φορείς των οποίων θίγονται έννομα αγαθά. Πιστεύουμε δε ότι την οδό της διεκδίκησης και αποκατάστασης πληγέντων δικαιωμάτων θα ακολουθήσουν και άλλοι. Έχουν κάθε δικαίωμα να προσφύγουν στην Ελληνική Δικαιοσύνη.
Παρατηρούμε, όμως, τις τελευταίες ημέρες διάφορα δημοσιεύματα σε «έγκυρα» και «έγκριτα» μέσα ενημέρωσης με τα οποία επιχειρείται να υπονομευτεί αυτό το δικαίωμα στο όνομα της οικονομικής σταθερότητας και ταυτόχρονα να επηρεασθεί η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης στην άσκηση των καθηκόντων της και να εκτραπεί από την κατά το Σύνταγμα κατοχυρωμένη ανεξαρτησία της. Τα δημοσιεύματα αυτά, σε ορισμένες περιπτώσεις, παίρνουν χαρακτήρα ανεπίτρεπτης παρέμβασης, γιατί ποια άλλη έννοια έχει η διατύπωση ότι «πρέπει να σκεφθεί η δικαιοσύνη τι θα συμβεί αν γίνουν δεκτές οι προσφυγές», επικαλούμενα εν κατακλείδι τον μπαμπούλα της καταστροφής και της χρεοκοπίας.
Στο όνομα της υπηρέτησης οικονομικών ολιγαρχικών συμφερόντων που υπηρετεί το Μνημόνιο, αγνοούν οι γραφίδες αυτού του τύπου την έννοια του δικαίου, την περί αυτού αίσθηση του λαού, τη νομιμότητα ως πλαίσιο προστασίας έννομων αγαθών και ως λειτουργία της κοινωνικής ισορροπίας. Καλούν, δηλαδή, τη δικαιοσύνη να τεθεί στην υπηρεσία της σκοπιμότητας γιατί τι άλλο εννοούν όταν παρομοιάζουν την οικονομική κρίση με έκτακτες περιστάσεις κατά τις οποίες λειτουργούσε η εξαιρετική, η έκτακτη δικαιοσύνη; Πού έχει φτάσει η άμβλυνση των συνειδήσεων αυτών των γραφίδων;
Απέναντι σε αυτή την ενορχηστρωμένη εκστρατεία εκφοβισμού, και αποπροσανατολισμού της δικαιοσύνης, η οποία, φοβούμαστε, ότι θα εκταθεί, η ευθύνη των θεσμικών οργάνων, όπως οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, είναι άμεση και επιτακτική. Οφείλουν να στηρίξουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, την αυτονομία και το κύρος της. Την ευθύνη για την έξοδο από την οικονομική κρίση να την αναλάβουν εκείνοι που διαχρονικά την δημιούργησαν. Η Δικαιοσύνη οφείλει να κάνει, και είμαστε σίγουροι ότι θα κάνει, το κατά το Σύνταγμα καθήκον της.
* Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής και Πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «ο Νικόλαος Ζορμπάς»
Αναρτήθηκε από σίβυλλα στις Κυριακή, Αύγουστος 22, 2010
Κυριακή 22 Αυγούστου 2010
Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010
Αντάρτικο Ούγγρων στη χούντα ΔΝΤ-ΕΕ, του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ (25/07/2010)
"Aν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι" έγραφε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, θα μάθαιναν στα μικρά ψαράκια ότι "το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο, όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε". Αυτή ακριβώς την απόλυτη υπακοή περίμεναν οι καρχαρίες της ΕΕ και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος από χώρες που τα τελευταία χρόνια έπεσαν στην παγίδα τους και αναγκάστηκαν να επιβάλουν τρομακτικά μέτρα λιτότητας στον πληθυσμό τους.Μόνο που τις τελευταίες εβδομάδες ένα μικρό ψαράκι (ας το ονομάσουμε Ουγγαρία) είπε όχι.
Η νέα δεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν είχε το «θράσος» να ζητήσει από το ΔΝΤ και την ΕΕ όχι να απαλλαγεί από τους δυσβάσταχτούς στόχους που αυτοί θέτουν αλλά να λάβει μόνη της τις σχετικές αποφάσεις για την εκπλήρωσή τους. Χωρίς να παραβιάζει δηλαδή τους όρους του δανείου, που προβλέπουν μείωση του δημόσιου ελλείμματος κάτω από το 3,8% του ΑΕΠ, ο Όρμπαν θέλησε να ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο ο οποίος θα περιόριζε για λίγο τη συνεχή αφαίμαξη των κατώτερων στρωμάτων. Η απάντηση των διεθνών καρχαριών ήταν άμεση και λυσσαλέα. Το ΔΝΤ διέκοψε αμέσως τις συνομιλίες με την Ουγγαρία, γεγονός που σημαίνει ότι η χώρα δεν θα λάβει το τελικό πακέτο των 5 δισ. δολαρίων από το σύνολο των 20 που της είχαν υποσχεθεί.
Ο ούγγρος πρωθυπουργός όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Με ειδικό νόμο που πέρασε (και εγκρίθηκε με ψήφους 301 υπέρ, έναντι μόλις 12 κατά) θα φορολογήσει τα αποθεματικά των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων κατά 0,5% για διάστημα τριών χρόνων. Έτσι θα συγκεντρώσει περίπου 850 εκατ. δολάρια τα οποία θα χρησιμοποιήσει για την αποπληρωμή χρεών. Ένα από τα μυστικά της σχετικής κίνησης είναι ότι καθώς το 80% του τραπεζικού συστήματος έχει ξεπουληθεί σε ξένες εταιρείες και κυρίως σε αυστριακές και γερμανικές τράπεζες, το μεγαλύτερο τμήμα του νέου φόρου θα έρθει από το εξωτερικό. Το τοκογλυφικό κεφάλαιο δηλαδή παγιδεύτηκε από μια απρόσμενη σκακιστική κίνηση του αντιπάλου και τώρα κινδυνεύει να χάσει τη βασίλισσά του.
Σε άλλες εποχές μια τέτοια κίνηση θα θεωρούταν αυτονόητη και μάλιστα ιδιαίτερα μετριοπαθής. Στα χρόνια του ληστρικού καπιταλισμού όμως αποτελει αιτία πολέμου. Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στους «ενσωματωμένους» δημοσιογράφους και αναλυτές που το υπηρετούν θύμιζαν περισσότερο τη ρητορική του Τζορτζ Μπους εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν – ο Όρμπαν αντιμετωπίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως ένας επικίνδυνος αυταρχικός ηγέτης που απειλεί την ασφάλεια της ανθρωπότητας και πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου γης.
Το τραγελαφικό είναι ότι ενώ τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από τη φορολογία των τραπεζών θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των δανείων που έλαβε η χώρα από την ΕΕ και το ΔΝΤ, οι Βρυξέλλες και ο διεθνής τοκογλυφικός οργανισμός ήταν οι πρώτοι που καταδίκασαν την απόφαση.
Οι διεθνείς και ντόπιοι καρχαρίες του τραπεζικού συστήματος έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν αφού εάν η Βουδαπέστη τα καταφέρει σε αυτή την προσπάθεια αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες χώρες, όπως η Ρουμανία. Συνηθισμένοι σε απόλυτα εξωνημένες και υποτελείς κυβερνήσεις, όπως η Eλληνική, οι αναλυτές του ΔΝΤ και της ΕΕ δεν είχαν προβλέψει το αυτονόητο – ότι κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει την παντοκρατορία τους.
Προφανώς η στάση της Ουγγαρίας θα έπρεπε να στέλνει μηνύματα όχι μόνο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και στην ευρωπαϊκή Αριστερά. Μια κυβέρνηση, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακροδεξιά για τα δεδομένα των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, έκλεψε πρακτικές και στάσεις που θεωρητικά ανήκουν προνομιακά στο χώρο τη Αριστεράς. Και αν στην Ουγγαρία η Αριστερά είναι εξοστρακισμένη από την πολιτική ζωή λόγω ιστορικών συγκυριών, στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν έχει και πολλές δικαιολογίες. Παραμένει άγνωστο πως πιστεύει ότι θα εξηγήσει στις επόμενες γενιές γιατί άφησε την άκρα Δεξιά να γευτεί ανενόχλητη τα σταφύλια της λαϊκής οργής.
ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ (25/07/2010)
"Aν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι" έγραφε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, θα μάθαιναν στα μικρά ψαράκια ότι "το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο, όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε". Αυτή ακριβώς την απόλυτη υπακοή περίμεναν οι καρχαρίες της ΕΕ και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος από χώρες που τα τελευταία χρόνια έπεσαν στην παγίδα τους και αναγκάστηκαν να επιβάλουν τρομακτικά μέτρα λιτότητας στον πληθυσμό τους.Μόνο που τις τελευταίες εβδομάδες ένα μικρό ψαράκι (ας το ονομάσουμε Ουγγαρία) είπε όχι.
Η νέα δεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν είχε το «θράσος» να ζητήσει από το ΔΝΤ και την ΕΕ όχι να απαλλαγεί από τους δυσβάσταχτούς στόχους που αυτοί θέτουν αλλά να λάβει μόνη της τις σχετικές αποφάσεις για την εκπλήρωσή τους. Χωρίς να παραβιάζει δηλαδή τους όρους του δανείου, που προβλέπουν μείωση του δημόσιου ελλείμματος κάτω από το 3,8% του ΑΕΠ, ο Όρμπαν θέλησε να ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο ο οποίος θα περιόριζε για λίγο τη συνεχή αφαίμαξη των κατώτερων στρωμάτων. Η απάντηση των διεθνών καρχαριών ήταν άμεση και λυσσαλέα. Το ΔΝΤ διέκοψε αμέσως τις συνομιλίες με την Ουγγαρία, γεγονός που σημαίνει ότι η χώρα δεν θα λάβει το τελικό πακέτο των 5 δισ. δολαρίων από το σύνολο των 20 που της είχαν υποσχεθεί.
Ο ούγγρος πρωθυπουργός όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Με ειδικό νόμο που πέρασε (και εγκρίθηκε με ψήφους 301 υπέρ, έναντι μόλις 12 κατά) θα φορολογήσει τα αποθεματικά των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων κατά 0,5% για διάστημα τριών χρόνων. Έτσι θα συγκεντρώσει περίπου 850 εκατ. δολάρια τα οποία θα χρησιμοποιήσει για την αποπληρωμή χρεών. Ένα από τα μυστικά της σχετικής κίνησης είναι ότι καθώς το 80% του τραπεζικού συστήματος έχει ξεπουληθεί σε ξένες εταιρείες και κυρίως σε αυστριακές και γερμανικές τράπεζες, το μεγαλύτερο τμήμα του νέου φόρου θα έρθει από το εξωτερικό. Το τοκογλυφικό κεφάλαιο δηλαδή παγιδεύτηκε από μια απρόσμενη σκακιστική κίνηση του αντιπάλου και τώρα κινδυνεύει να χάσει τη βασίλισσά του.
Σε άλλες εποχές μια τέτοια κίνηση θα θεωρούταν αυτονόητη και μάλιστα ιδιαίτερα μετριοπαθής. Στα χρόνια του ληστρικού καπιταλισμού όμως αποτελει αιτία πολέμου. Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στους «ενσωματωμένους» δημοσιογράφους και αναλυτές που το υπηρετούν θύμιζαν περισσότερο τη ρητορική του Τζορτζ Μπους εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν – ο Όρμπαν αντιμετωπίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως ένας επικίνδυνος αυταρχικός ηγέτης που απειλεί την ασφάλεια της ανθρωπότητας και πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου γης.
Το τραγελαφικό είναι ότι ενώ τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από τη φορολογία των τραπεζών θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των δανείων που έλαβε η χώρα από την ΕΕ και το ΔΝΤ, οι Βρυξέλλες και ο διεθνής τοκογλυφικός οργανισμός ήταν οι πρώτοι που καταδίκασαν την απόφαση.
Οι διεθνείς και ντόπιοι καρχαρίες του τραπεζικού συστήματος έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν αφού εάν η Βουδαπέστη τα καταφέρει σε αυτή την προσπάθεια αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες χώρες, όπως η Ρουμανία. Συνηθισμένοι σε απόλυτα εξωνημένες και υποτελείς κυβερνήσεις, όπως η Eλληνική, οι αναλυτές του ΔΝΤ και της ΕΕ δεν είχαν προβλέψει το αυτονόητο – ότι κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει την παντοκρατορία τους.
Προφανώς η στάση της Ουγγαρίας θα έπρεπε να στέλνει μηνύματα όχι μόνο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και στην ευρωπαϊκή Αριστερά. Μια κυβέρνηση, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακροδεξιά για τα δεδομένα των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, έκλεψε πρακτικές και στάσεις που θεωρητικά ανήκουν προνομιακά στο χώρο τη Αριστεράς. Και αν στην Ουγγαρία η Αριστερά είναι εξοστρακισμένη από την πολιτική ζωή λόγω ιστορικών συγκυριών, στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν έχει και πολλές δικαιολογίες. Παραμένει άγνωστο πως πιστεύει ότι θα εξηγήσει στις επόμενες γενιές γιατί άφησε την άκρα Δεξιά να γευτεί ανενόχλητη τα σταφύλια της λαϊκής οργής.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)